Rondreis Noord-Griekenland   (24 mei t/m 19 juni 2014)



Dag 1. Schiphol - Thessaloniki  - Vergina
We vliegen om tien uur 's morgens. Vanuit Assen met een onbetrouwbare NS wagen we het er niet op. We overnachten in de buurt van Schiphol. Het is even zoeken maar het lukt toch om voor een redelijke prijs een hotel te boeken in de buurt van de luchthaven. Ibis Budget voor € 58 inclusief shuttlebus naar het vliegveld.
In Thessaloniki hebben we een huurauto gereserveerd. Een Citroën C1, maar we krijgen een Toyota Aygo. Geen snelheidsmonster, maar een prima auto voor onze reis. De meeste tijd brengen we in de bergen door. Er gaan dagen voorbij dat we niet eens in de vierde of vijfde versnelling komen. Het belangrijkste is, dat hij airco heeft. Na een minuut komt er al heerlijke koele lucht uit de roostertjes.
Van Thessaloniki rijden we naar Vergina, waar we via Booking.com een hotel hebben gereserveerd. Ideaal die Booking.com. De meeste hotels hebben wifi en zo kunnen we met de tablet voor de volgende dagen hotels uitzoeken en boeken. Jammer dat ze misleidende reclame maken, maar daar moet je je niks van aantrekken. Nog 1 kamer vrij en dit hotel is snel uitverkocht, verschijnt regelmatig op het scherm. Ik heb mijn twijfels.
Het prettige Griekse vakantieleven begint gelijk al op het balkon van onze kamer. 's Avonds Grieks eten met een ouzo. We krijgen een flesje ouzo i.p.v. een glas. (200 ml.)

Ons vervoer. Even op balkon zitten. Ouze gaat hier per flesje. (200 ml) Eerste Griekse maaltijd.
Dag 2. Vergina
In Vergina zijn in 1977 drie grafkamers uit de oudheid gevonden. Twee ervan waren ongeschonden. Een klein wondertje dus. Van Philippus II (382-336 v.Chr.) is bekend dat hij door een pijl in zijn oog is gedood. Bovendien had hij een kort en een lang been. In een van de graven is een schedel gevonden met een doorboorde oogkas. Twee beenbeschermers van verschillende lengte behoren tot de grafvondsten. Dit kan haast niet anders dan het graf van Philippus II zijn, de vader van de bekende Alexander de Grote. (356-323  v.Chr.) Over de grafkamers heen is een museum gebouwd, waar alle vondsten tentoongesteld worden. Foto's maken mag niet, maar zonder flits valt het niet op. Een beetje geluk heb ik wel, want het wemelt van de suppoosten.
's Avonds eten we in een restaurant waar Alexander de Grote ook op bezoek is.

De heuvel waar het museum in is gebouwd. Ingang van de grafkamer. Detail van een borstschild. Wandschildering van een strijdwagen in een grafkamer. Alexander de Grote.
Dag 3. Vergina - Meteora
We rijden naar Meteora. Het landschap is erg bloemrijk. Velden met klaprozen flankeren de weg. Meteora is bekend van de kloosters die op hoge rotsen zijn gebouwd. Uiteraard gaan we lopend naar boven en bezoeken The Holy Monastary of Great Meteoron. Het interieur van de kloosters is rijkelijk voorzien van religieuze beschilderingen. Wijn maken (en drinken) behoort tot een van de weinige hobby's van de bewoners. Een tweede klooster bezoeken lukt niet i.v.m. de sluitingstijd.

Veld met klaprozen. Detail van een klaproos. Gezonde lunch met Griekse salade. Klooster. Klooster. Beschildering in een klooster. Wijn en olijfolie maken zijn geliefde hobby's van kloosterlingen.
Dag 4. Meteora - Parga
's Morgens bezoeken we nog twee kloosters.
We treffen een kat die erg veel op onze Mollie lijkt. We hebben brokjes bij ons voor de katten die we tegen komen. Zo maken we overal vrienden in de wereld van de Felix Manapulata Domestica.
Vervolgens rijden we naar Parga. Kennissen van ons zijn toevallig deze periode in Parga met vakantie. We ontmoeten elkaar en hebben een gezellige avond.

Kloostertuin. Tweelingzus van Mollie. Heleen maakt vrienden met kattenbrokjes. Heleen en René bij de Meteora kloosters. Parga. Parga.
Dag 5. Parga - Monodendri
We willen ontbijten aan het strand in Parga. Helaas gaat de keuken pas om 11 uur open op het terras waar we plaats nemen. Het wordt dus een brunch. Na de brunch nog wat door Parga gewandeld langs de tientallen souvenirwinkels.
Ons hart ligt toch een beetje in de bergen. In de loop van de middag rijden we naar Monodendri. Eerst geld gepind en benzine getankt. We denken de komende week geen pin en benzinepomp meer tegen te komen. Dat klopt inderdaad. Monodendri ligt in de Pindos. Een nationaal park ten noorden van Ioannina. Niet ver van de grens met Albanië. Vijf en twintig jaar geleden hebben we elkaar hier leren kennen tijdens een wandelvakantie. We hebben een leuk hotelletje met behulpzame beheerders. Er zijn maar twee restaurantjes in het dorp. We zijn al blij als er überhaubt wat open is. Sinds de crisis gaat het bergafwaarts met het toerisme.

Strand in Parga. Hotel in Monodendri.
Dag 6. Monodendri
Hoogtepunt in de Pindos is de Vikos Kloof. Destijds hebben we de hele kloof doorgelopen. Onze conditie staat dat nu niet toe. Het loopt erg ongemakkelijk over grote stenen. Vanuit Monodendri dalen we een paar honderd meter af naar de kloof. We volgen de kloof een paar kilometer en klimmen weer naar de bewoonde wereld. Veel regen vandaag. Lunchen doen we in een kapelletje langs het pad. Er staan een paar stoelen zodat we comfortabel ons brood kunnen opeten onder het toezien oog van enkele heiligen die op de muren geschilderd zijn. Al met al zijn we zo'n zes uur onderweg waarvan we vijf uur hebben gelopen. In het hotel wacht een ouzo en een warme douche.  En we vallen natuurlijk in slaap. Geen probleem, want ze eten pas om 21:00 uur. Zelfs tot tien uur ben je nog welkom in een restaurant.

Op weg naar de Vikos Kloof. Even de kaart (tablet) raadplegen. Hoe hoog zitten we? In de Vikos Kloof. Heleen in de kloof. Bruggetje in de kloof. Even bijkomen en schuilen in een kapelletje. Alweer een kat om eten te geven.
Dag 7. Monodendri.
Eerst gaan we naar Tsepelovo. Een dorpje waar destijds onze eerste overnachting was in de Pindos. Met een medereiziger kon René toen het hotel 's nachts niet meer in na een cafébezoek met tsipouro. Na veel gebonk op de deur kwam Heleen de deur voor ons open doen. We herkennen het hotelletje van 25 jaar geleden.
Op aanraden van de hotelier gaan we naar een uitzichtpunt over de Vikos Kloof. Eerst een paar honderd meter afdalen en dan de Vradeto steps op. Al met al weer een tocht van vijf uur klimmen en dalen. De klim is adembenemend en het uitzicht ook. Heleen blijft af en toe achter om zich te vergapen aan de bloemetjes langs het pad. De nieuwe camera met macro stand maakt prachtige foto's.

Hotel in Tsepelovo. Hier hebben we  25 jaar geleden overnacht. Huisje in Tsepelovo. Klimmetje op de Vradeto steps. Het pad (Vradeto steps) naar het uitzichtpunt. Uitzicht over de Vikos Kloof. Bloemetje langs het pad. Nog een bloemetje.
Dag 8. Monodendri.
Deze dag staat in het teken van oude bruggetjes. Mooie ontwerpen gemaakt van de lokale stenen, modder, poep, stro en alles wat maar een beetje plakken wil. Het ontwerp en de kleur zijn één met het landschap. De meeste bruggen zijn gebouwd in de 19e eeuw op de plek van oudere bruggen uit de Byzantijnse tijd. (Oost Romeinse rijk 4e eeuw n.Chr.)

Bruggetje. Religieus optrekje naast de brug. Interieur van het kerkje. Koe vanuit het kerkje. Nog een brugje. Het stikt van die oude bruggetjes. Brug in de vorm van een halve cirkel.
Dag 9. Monodendri - Konitsa
Mooi plaatsje Monodendri, maar als je meer van Noord-Griekenland wilt zien moet je toch een keer verder. We gaan naar Konitsa. Een wat grotere plaats waar we weer geld kunnen pinnen en boodschappen doen. Omdat we laat eten hebben we 's middags trek ik een glaasje wijn met wat chips of nootjes. Het hotel heeft een schitterend uitzicht over Konitsa en de bergen van de Pindo's. Sommige toppen zijn nog met sneeuw bedekt.

Schapen en geiten op de weg. Oude brug bij Konitsa. Bel onder de brug. Als de bel luidt, waait het te hard om veilig over te brug te kunnen. Uitzicht vanuit de kamer in Konitsa. Soms kom je vreemde verkeesborden tegen.
Dag 10. Konitsa.
Vanuit Konitsa rijden we naar Agio Pareskevi. Onderweg zien we een schilpad oversteken. Dat is geen zeldzaamheid. Ik denk dat we er wel een stuk of vijf hebben gezien, maar je hebt niet altijd de mogelijkheid om te stoppen op de smalle bergwegen. Ik help het dier even naar de over kant, anders is hij er tien minuten mee bezig.
Destijds hebben we in Agio Pareskevi een memorabele avond gehad met Griekse dansen om de kachel onder het genot van tsipouro. Tsipouro is een sterk Grieks drankje gestookt van wijn. Te vergelijken met de Italiaanse Grappa. Het brandt je de bek uut, zeggen ze in Drenthe. De eigenaar van destijds dreef het etablissement nog steeds. Tachtig jaar was hij inmiddels. Hij was met een kettingzaag bezig om het hout voor de komende winter op maat te zagen. Zijn Duitse vrouw von damals was overleden en hij had er nu een uit Oostenrijk. We werden gastvrij ontvangen. Om tien uur 's morgens hadden we al een aantal tsipouro's achter de kiezen. Nou ja, René in ieder geval. Heleen was BOB. Ik heb haar glaasje leeggedronken en op zijn kop gezet om te voorkomen dat het steeds bijgevuld werd. "De politie controleert niet", zei de gezellige man steeds. Dat wij niet in het ravijn wilde storten op de kronkelige bergwegen zonder vangrail, begreep hij niks van. In het begin werd de tsipouro aan de bar ingeschonken, maar al gauw kwam de fles op tafel. Toen ik vroeg wat de kosten waren, bleek het allemaal gratis. Ach ja, zo gaat dat in Griekenland.

Uitzicht over Konitsa in de vroege ochtend. Even geholpen met oversteken. Op weg naar Agio Pareskevi. Uitzicht op bergen met sneeuw. Dansen om de kachel. 25 jaar geleden. Dansen om de kachel. 25 jaar geleden. Er staat inmiddels een andere kachel, maar de bar is hetzelfde. Om tien uur 's morgens in hoog tempo aan de tsipouro.
Dag 11. Konitsa - Kastoria
We rijden verder naar het noorden. Overnachten in Kastoria. De plaats ligt aan een meer, waar pelikanen in leven. Broeden doen ze bij de Prespameren.

Kastoria. Pelikaan in Kastoria. Pelikanen in Kastoria.
Dag 12. Kastoria - Agio Germanos
Nog verder naar het noorde liggen de Prespameren op het drielandenpunt van Griekenland, Albanië en Macedonië.
In het Kleine Prespameer ligt een eilandje (Agios Achillios) dat met een pontonbrug aan het vaste land is verbonden. We maken een wandeling over het eiland. Diverse ruïnes liggen verspreid over het eiland. Veel is er niet over van de oude bouwwerken, maar de natuur is mooi.
Aan het Grote Prespameer ligt het plaatsje Psarades. We kijken er even rond.
's Avonds horen we in een restaurantje, van twee Franse dames, dat ze een beer hebben gezien. Ze hebben er foto's van genomen vanuit de auto.

Pontonbrug naar het eilandje Agios Achillios. Het eiland is bezaaid met ruïnes. Basiliek uit de Byzantijnse tijd. (10de eeuw) Plafond van de kerk op het eilandje. Opknap bootje. Korenbloem. Kerkje in Psarades.
Dag 13. Agio Germanos
We blijven hier een paar dagen. Vandaag maken we een wandeling in de buurt van Agio Germanos. Mooi uitzicht op de Prespameren. Heleen denkt dat er een grote hond langs het pad in onze richting loopt. Het blijkt een beer te zijn. Beren zijn erg schuw in Europa. Het dier slaat onmiddellijk op de vlucht. Met de telelens kan Heleen nog net op tijd een foto maken van het vluchtende dier. In Griekenland leven nog zo'n 350 beren in het wild.
Heleen verpoost zich ook vandaag met het fotograferen van bloemetjes.
Regelmatig krijgen we sms'jes. Welkom in Albanië meldt het scherm. Even later weer een sms'je. Welkom in Macedonië. Dan ben je weer in Griekenland en zo gaat het maar door. Kennelijk worden de mobiele netwerken niet zo goed gescheiden. Niet bellen als je virtueel in Albanië ben. Kost € 4,58 per minuut. Alsof je aan de andere kant van de wereld bent. Dat is wat anders dan de € 0,23 binnen de EU. Heeft Europa toch nog iets bereikt.

Uitzicht op de Prespameren. In de verte ligt Albanië. Vluchtende beer. Even  pauze tijdens de wandeling. Heleen's bloemetje. Heleen's bloemetje na een regenbui.
Dag 14. Agio Germanos
We gaan op zoek naar broedende pelikanen. Het model dat hier rond vliegt, heet kroeskop pelikaan. Helaas vinden we geen nest, ondanks de verschillende tips die we gekregen hebben. Toch een mooie dag. Vanaf een uitzichtpunt aan het meer slaan we de trage vliegers gade. We zien ze vissen. Dat doen ze door met hun vleugels op het water te slaan. Je ziet aalscholvers en pelikanen samen. Zeker weten doe ik het niet, maar ik denk dat de aalscholver gebruikt maakt van de pelikaan. De opgejaagde vis is een makkelijk prooi. Het gaat hier om een kleine soort aalscholver.
In het haventje van Psarades voert een visserman de pelikanen met visafval. Van dichtbij is het makkelijker fotograferen.
We eten karper aan het haventje. Het smaakt een beetje gronderig en is niet voor herhaling vatbaar. De gevulde paprika smaakt 's avond beter. We eten voor de derde keer in hetzelfde restaurantje. De kok maakt iedere dag iets anders. Bovendien geeft hij toeristische tips en ouzo.

Vogeluitkijkpunt bij de Prespameren. Pelikaan en aalscholver vissen samen. Pelikaan in de vlucht. Helaas niet scherp. Pelikanen in de haven van Psarades. Kroeskop pelikaan is bezig met een wasbeurt. Karpers in een aquarium bij een restaurant. Gevulde paprika.
Dag 15. Agio Germanos - Edessa
Mooi gebied, die Prespameren. Maar ja, er is nog meer te zien. Via Florina rijden we naar Edessa. Onderweg komen langs een groot meer (Vegoritida meer) waar jaren geleden forellen zijn uitgezet. Ze zijn inmiddels groot genoeg voor consumptie. We bestellen er twee voor de lunch. Bevalt een stuk beter dan de karper van gisteren.
In Edessa hebben we een mooi hotel in de oude wijk. De straatjes zijn smal en allemaal eenrichtingverkeer. De navigatie is niet goed op de hoogte van de juiste richting en we worden een eenrichtingsstraat in gestuurd. Kennelijk missen we een bord. Soms staan die verdekt opgesteld achter een stel geparkeerde auto's.
Parkjes met stromende beekjes en een waterval zijn de trekpleister van Edessa. Heleen richt de zoomlens op vogels.

Hotel in Edessa. Bed met koperen knoppen. Waterval in Edessa. Twee getrouwde zwaluwen vormen een ......... Zwaluwstaartverbinding. Kauwtje broedt onder de dakgoot.
Dag 16. Edessa.
We wandelen 's ochtends door Edessa. 's Middags gaan we naar de warme baden in Loutraki. Vanwege de Pinksteren is het er erg druk. Toch is het heerlijk zo'n warm bad.


Dag 17. Edessa - Litochoro
De berg Olympus krijgt bezoek van ons. Dit is de thuishaven van de Griekse goden. Aan de voet van de berg ligt het plaatsje Litochoro. We verblijven er een  paar nachten.


Dag 18. Litochoro
In de buurt van Litochoro ligt het plaatsje Dion. We bezoeken er de overblijfselen van de oude stad uit de vierde eeuw v. Chr. en het archeologisch museum. Zo dicht bij de Olympus is het goed goden eren. Alexander de Grote offerde hier ruimhartig in de hoop dat hij succes zou hebben met zijn veldtocht door Azië. En inderdaad, zijn rijk strekte zich uit tot de grenzen van het huidige India. Een malariamug werd hem echter fataal. Of dit de echte doodoorzaak is, is nog maar de vraag. Opties zoals syfilis, longontsteking of vergiftiging worden eveneens genoemd.
's Middags dobberen we voor de eerste keer deze vakantie in zee.
De pensionhouder is zo aardig om ons telefonisch aan te melden voor een overnachting in Spílios Agapitós. Dit is een van de berghutten op de hellingen van Olympus. Via internet lukt het niet om de overnachting te boeken, Er is iets mis met het reserveringssysteem. Later krijg ik thuis een verontschuldigend mailtje. We kunnen alsnog reserveren of we de datum even willen doorgeven.

Plattegrond van het oude Dion. Het amfitheater is nog in gebruik. Zo moet het theater er ooit uitgezien hebben. Kop van Medusa. Mozaïekvloer uit de Villa van Dionysos. Mozaïekvloer. Badhuis. Koppie. Derde eeuw na Chr.
Dag 19. Litochoro - Spílios Agapitós (berghut op de helling van de Olympus)
Een klim van 1100 meter naar 2100 meter hebben we voor de boeg. Dat is dus duizend meter omhoog. De Martinitoren in Groningen is 97 meter hoog. Als toerist kom je tot 68 meter. Duizend meter klimmen is dus 15 keer de Martinitoren op of 10 keer de Euromast via de trap. Dit om een idee te krijgen over de klimpartij.
Een aanval op de top van de Olympus hebben we, met onze conditie, van af moeten zien. Of de troon van Zeus er nog staat, kunnen we helaas geen uitsluitsel over geven.
Hypnos en zijn zoon Morpheus waren aanwezig in de slaapzaal. Klokkie rond geslapen. Hypnos gaat over de slaap en Morpheus over de dromen. Dionysos begeleidde de maaltijd in de vorm van een glas wijn. Zo hebben we toch wat van de goden meegekregen, al zijn we niet op de top geweest.

Klaarmaken voor vertrek naar de Olympus berg. De eerst stop op 1400 meter. We zijn nog redelijk fit. Uitzicht onderweg. Bevoorrading met muilezels. De arme dieren zwoegen omhoog met hout voor de open haard. In de hut brandt de open haard. Het is fris op deze hoogte. In het slaapvertrek. Banken en tafels met lange en korte poten. Uitzicht vanaf het terras voor de hut. René in de sneeuw. Olympus. De berg der Goden.
Dag 20. Spílios Agapitós - Litochoro
We dalen af naar Litochoro en gaan naar hetzelfde hotel als twee dagen geleden. 's Avonds eten we in hetzelfde restaurant als voor de beklimming. De gegrilde inktvis is hier werkelijk verrukkelijk. Niet eerder zo'n heerlijk zachte inktvis gegeten. Salade Meze Meze is een aanrader.


Dag 21. Litochoro - Ofrinio
Ofrinio ligt aan de kust 100 km ten oosten van Thessaloniki. Het toeristische plaatsje biedt veel restaurants en strand. Door de weeks stil en in het weekend druk. Kennelijk veel Griekse weekend gangers.


Dag 22. Ofrinio
Met de auto verkennen we een stukje van Tracië. De provincie grenst aan Bulgarije en Turkije. Er woont een moslim minderheid en je ziet hier en daar een moskee.
Op een parkeerplaats ontmoeten we drie jonge hondjes. Zijn die uit de auto gezet?

Moskee in Xanthi. Straatje in Xanthi. Hondjes op een parkeerplaats. Soms zijn de borden duidelijk.
Dag 23. Ofrinio - Gerakini.
We verkassen naar Gerakini. De laatste etappe deze vakantie.
Eindeloze stranden flankeren de kust. Er staan (nog) geen hotels en je hebt honderden meters strand voor jezelf. We lenen een paar stoelen bij een gesloten restaurant. Een uurtje strand is genoeg. Onze armen en benen hebben heel wat zon gehad maar de rest van onze lijven is nog niet gewend aan de zon.
We passeren een tuincentrum, waar we twee kikkers kopen voor de oppas van Mollie. Boodschappen doen bij de Lidl. Eindelijk gaan we toch een keer zelf de lunch maken.
In Geradiki hebben we een eenvoudig appartement. Prachtig gelegen aan het strand.

Tuincentrum. Tuincentrum. Drukte op het strand. Poseidon bedankt ons voor een bezoek aan de Olympus. Lunch op het balkon.
Dag 24. Gerakini.
Tochtje gemaakt naar het schiereiland Kassandra. Erg toeristisch. We maken een wandeling op het boerenland. Wat een vruchtbaar land. Olijven, tarwe, zonnebloemen, druiven, maïs enz. enz. Er groeit er bloeit van alles zonder dat het aardgas kost..
Erg warm vandaag. We lunchen bij de airco in onze kamer. 's Nachts slapen we met de airco aan. Houdt tevens de muggen buiten.

Slakken. Zonnebloemen. Zonnebloem. Tarwe. De druiven zijn verder dan in Nederland. Bloemetje. Distel.
Dag 25. Gerakini.
Zwemmen, luieren en inpakken.


Dag 26. Gerakini - Assen
Ik had een uurtje uitgetrokken voor de auto inleveren. Stel dat het druk is. De praktijk leert dat de man van Avis snel om de auto loopt, kijkt naar de benzine stand, de kilometerstand noteert en vraagt of er problemen met de auto zijn. Hij maakt de rekening op en klaar is Kees. Al met al in vijf minuten geregeld. De huur komt op nog geen 23 euro per dag. Inclusief verzekering, tweede chauffeur en onbeperkt kilometers. Alleen de brandstof komt er bij. Het karretje liep bijna een op twintig. We hebben 2300 kilometer gereden.
Het onweert op het vliegveld. We zitten al in het vliegtuig en zien buiten de flitsen. De cockpit meldt dat we de bui afwachten voor we opstijgen. Vertraging zijn we aan gewent. Verder een rustige vlucht en dan ............... Je raadt het al. Met de NS van Schiphol naar Assen. In Zwolle zijn we met onze bagage drie keer naar een ander perron gestuurd. Trap op en af. Ach ja, tachtig procent van de treinen rijdt op tijd, maar wij zitten altijd in die andere twintig procent.


Terug naar boven