3 sept.1997. Refuge de l'Orri is een hut zonder beheerder. De man links op de foto zorgt voor
de koeien. Hij bewoont zes maanden per jaar het linkse gedeelte van de hut. Je hoort de hele
nacht de koeien bellen. Omdat het om negen uur donker is en pas om zeven uur licht wordt,
slapen we iedere nacht tien uur.
Kok aan het werk. We koken op een benzine brander. De vensterbank doet dienst als werkblad.
Verder biedt het onderkomen een houten bank, waar we onze slaapzak op uitrollen.
Refuge Ras de la Carança.(1831 meter)
Het is paddenstoelen tijd. Een stel Fransen bakken in een hoek van het verblijf
een pannetje vers geplukte paddenstoelen. We mogen mee eten. Een paar dagen later lezen
we in een paddenstoelen boek, dat het type stoel dat wij gegeten hebben, laxerend zou werken.
Veel werd ons duidelijk.
Laat op de avond komt een Franse herder binnen. Machtig mooi. Zo'n verweerde kop bij kaarslicht.
Hij vertelde dat boven op een col, zijn kudde vermengd raakte met een kudde
die toevallig op dat moment van de andere kant kwam. Uren bezig geweest om de dieren weer
bij de juiste eigenaar te krijgen.
De wc is zo'n 50 meter bij de hut vandaan. Midden in de nacht heb ik een koe wakker
gemaakt, die voor de deur lag. We schrokken van elkaar. Luid bellend vluchtte
het dier weg in de stilte van de nacht.
Zelfontspanner foto op de Col del Pal.(2294 meter)
3 sept.1997. Refuge de l'Orri is een hut zonder beheerder. De man links op de foto zorgt voor
de koeien. Hij bewoont zes maanden per jaar het linkse gedeelte van de hut. Je hoort de hele
nacht de koeien bellen. Omdat het om negen uur donker is en pas om zeven uur licht wordt,
slapen we iedere nacht tien uur.
