Op 1 juni 1996 gaan we naar refuge d'en Beys. De wandeling begint in de Vallée
d'Orlu, in de buurt van Ax les Thermes. Op de heenweg ontmoeten we deze dames.
Op de heenweg hebben we wat regen. 's Avonds gaat de regen over in sneeuw. We slapen onder
het schuine dak en horen 's nachts regelmatig sneeuw van het dak schuiven. Met een plof valt
het op de grond. Ik realiseer me, dat de rood/witte GR markering niet meer te zien zal zijn.
We zijn boven de boomgrens, wat betekent dat de markering op de grond is aangebracht.
Er slapen ook twee Franse vissers in de hut. Ze komen er vaker denk ik, want ze hebben een eigen
5 liter vat wijn in de keuken staan. Ik houd ze in de gaten, omdat ik met ze mee
wil naar beneden. Ze vinden het goed dat we met ze meelopen. Het sneeuwt 's morgens nog steeds
en het zicht is slecht. Ze praten wat met de gardien (hutbeheerder) Ik begrijp dat het alsmaar
rechtdoor is.
De route gaat dwars over de sneeuwvelden. Iets dat we zelf niet gedurfd zouden hebben.
Er lopen riviertjes onder de sneeuw, met ijskoud water. We volgen de mannen tot onder de sneeuwgrens.
Wonderlijk, binnen pakweg 50 meter verandert de sneeuw in regen. De berghelling van wit
naar groen. De markering is weer zichtbaar.
Zo ziet het er zonder sneeuw uit. Een jaar later, ook in juni,
hoorde ik op het nieuws dat er in deze buurt mensen met helikopters uit hutten zijn geëvacueerd.
