De meest tijd hebben we doorgebracht in St. Lucia. Een klein dorpje aan de oostkust.
In september zijn er weinig toeristen. Voor toeroperators is het hier te klein.
De Sardische mannen brengen de avond kaartend door op een terrasje.
De eerste dag hadden we een leuke ervaring. Net als vroeger met de Lire, hebben ze nog
steeds geen wisselgeld. Ondanks dat ze ons nog niet kende,
zei de barjuffrouw: "domani" Of te wel, kom morgen maar betalen.
Ze ging er gewoon vanuit dat we dan weer koffie kwamen drinken.
In restaurant Mamma Mia werden we vaste bezoekers. Ze verstaan de kunst om klanten
te binden. Altijd tijd voor een praatje. De kok komt bij je aan tafel zitten en
geeft toeristische tips. Prijzen zijn niet vermeld. We krijgen de indruk dat ze
een ruwe schatting maken. Meestal in de buurt van de dertig euro. Voor-, hoofdgerecht
en wijn. Na het afrekenen nog een drankje van de zaak. Eigen gestookte Mirto.
Boven.
Verkeersknooppunt in het centrum van St. Lucia.
